روزهای زندگی

وبلاگی برای بروز افکار من. برای بیان دیدگاههای من.

روزهای زندگی

وبلاگی برای بروز افکار من. برای بیان دیدگاههای من.

عکس نامه سفر شیراز (مهر ۱۴۰۱)

عکاسی های من عکاسی با موبایل عکاسی طبیعت عکاسی عکس های من طبیعت گردی حافظیه حافظ مقبره حافظ شیراز

marzi سه‌شنبه 12 مهر 1401 ساعت 11:35

نظرات 12 + ارسال نظر

لیلی

پنج‌شنبه 21 مهر 1401 ساعت 12:37

به به چه عسکهایی ایول به عکاس و دوربین و زاویه دید و ذوق و علاقه. عالی بود. همه چیزو شست برد با خودش

تشکر بانو. نگاهت زیباست.
لطف داری

جمعه 15 مهر 1401 ساعت 15:53

خیلی ممنون و سپاسگزارم. همچنین عزیزم.در کنار عزیزان تون همیشه سلامت و شاد و موفق باشید و خدا حافظ و
نگهدار تون باشه همیشه

تشکر بانو جان

جمعه 15 مهر 1401 ساعت 08:47

خیلی خیلی ممنون از پاسخ تون.عزیزم.

والا.عکس های شما اونقدر قشنگ و مهربونن که.منو می برن تو چند سالگی هام...اون وقت هایی که قدم نمی رسید و
طبیعتُ از تو بغل پدرم،مادرم،خاله جان و دایی جانم ساکت و متبسم تماشا می کردم.

پست های شما رو که نگاه می کردم.برای خودم سوال شد؟! چرا من احساس میکنم.خیلی کوچولوئم و...اون حس از اون بالا و خوب دیدن و لذت تماشا به ام منتقل میشه؟!
خلاصه برام یقین شد.شما بلند قامت تر از اینجانب هستید و...دیگه خودتون بهتر می دونید کوتاه قامت ها.چه احساس خوش آیند تری در کنار بلند قامت تر از خودشون دارند...
وآنجا که فرمودین،چه سوال عجیبی.یادم افتاد که، از دوستی پرسیده بودم،شماره کفش تون ۴۳؟!
ایشان همین جمله ی شما رو نوشته بودند.وبعد گفتند بله.و از کجا فهمیدی؟!
عرض کردم؛از رد پایِ برف نشسته ی توی عکسی که گذاشتین.

ببخشید که خیلی حرف زدم.

چه جالب.
نظر لطفته بانو. خوشحالم عکسها و پستهای وبلاگ به دلت نشسته و حس خوب داشته.
راستی یه سوال هم من بپرسم. شما چند سالتونه؟ چرا یه اسم مشخص نمینویسی واسه کامنت دادن که متوجه بشیم کامنت مال شماست.

نکته سنجی جالبی دارین. زنده باشید

پی نوشت : کامنت خصوصی ات خوندم. ممنون بابت معرفی خودت. از آشناییت خوشحالم و آرزوی موفقیت های روز افزون دارم برات. در پناه حق سالم و شاد باشید